Poème
1
Poème 2
Poème 3
Poème 4
Poème 5
Poème 6
Poème 7
Poème 8
Poème 9
Poème 10
Poème 11
Poème 12
Poème 13
Poème 14
Poème 15
Poème 16
Poème 17
Poème 18
Poème 19
Poème 20
Poème 21
Poème 22
Poème 23
Poème 24
Poème 25
Poème 26
Poème 27
Poème 28
Poème 29
Poème 30
Poème 31
Poème 32
Poème 33
Poème 34
Poème 35
Poème 200
Ekstremo de la Mondo
De antaŭ mil jaroj ĝi tie estis,
Laŭvoto de Klaŭdio Ptolemeo,
En la Fortunaj Insuloj, El Hierro.
Iam pro la vanta kaprico de reĝo
La ekstremo, en la plimonduma centro
Kambriĝo, tuj rekunportita estis.
Pinto de l' Orĉijo, Insulo de l' Fero,
Antaŭgardis tiel ĝian egan belecon,
Ĝiajn miridaĵojn, kaj ĝian serenecon.
Ĝia vastega ekfaligita kratero,
En la abismo formas nun larĝa golfo,
Per altaj kulminoj bone borderita.
La klifo de Gigantaj Lacertoj kliniĝas, fama,
Malaltiĝas kiel la pinto de sago,
Estas montrata la marista vastego.
Alizeoj forblovas la nebulpluvojn
Favoranta la multajn etajn staŭdojn,
Etendanta ĉie belegajn flortapiŝojn.
Al ĉioj hazarrenkontoj, ĉio estas
Farita por vin mirigi, ĉio faras
Sensacion kaj neniel forlasita.
Se la hazardo tie alkondukus vin,
Vi estus salutita per la Respektema Arbro.
Faŭno, flaŭro, popolo diradus bonvenon ĉe nin,
Sed mi petegas vin, vertu respekto, depreno.
Ni nur estas pasanta en tio mondo,
Antaŭsirmu ties fekunda Naturo.
Mi petas indulgo, tio estas min unuan provaĵon en Esperanto.
Poemo de δρ , elfranciĝis janvier 2007.
2006
par DeltaRho •• deltarho@free.fr